Zelfaanvaarding - bouwstenen voor individueel geluk

Carl D’hondt & Hilde Van Rossen

 

In de geschiedenis van het denken zien wij vaak een slingerbeweging met eerder extreme opvattingen. Aan het ene uiterste vinden we bijvoorbeeld ideeën als de gedetermineerdheid van de mens door het verleden.

Het andere uiterste belicht de zelfbepaling en het ontwerpkarakter van het menselijk bestaan en is gericht op de toekomst. Het stelt vrijheid en verantwoordelijkheid ver boven het gedetermineerd zijn enz.

Eenzelfde slingerbeweging komt ook terug in de psychotherapie. Terwijl de oudere theorieën het verleden benadrukken en de verwerking van de traumatische ervaringen uit het verleden een sleutelpositie kreeg in het therapeutisch proces, ontstaat de laatste decennia een nieuwe strekking die zich richt op de toekomst.

 

De positieve psychologie (1) richt zich op de veerkracht en gebruikt de helende krachten die in iedere stoornis nog aanwezig zijn om een betere toekomst op te bouwen.

De gebreken, de deficiënties in een stoornis, die vroeger alle aandacht kregen, worden niet ontkend, maar worden gesitueerd binnen het geheel van mogelijkheden die de cliënt, ondanks alles, nog in zich heeft.

Met het begrip zelfaanvaarding proberen we een brug te bouwen tussen verleden en toekomst en willen we de nadelen van een eenzijdige accentuering van verleden of toekomst overstijgen.

 

Lees het volledige artikel in bijlage.